Βιτόριο Γκάσμαν
Ο Βιτόριο Γκάσμαν γεννήθηκε την 1η Σεπτεμβρίου 1922 και πέθανε
στις 29 Ιουνίου 2000, ήταν ένας από τους σημαντικότερους Ιταλούς ηθοποιούς του
θεάτρου και του κινηματογράφου καθώς επίσης σκηνοθέτης αλλά και Ιππότης
Μεγαλόσταυρου της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας.
Ο Βιτόριο Γκάσμαν γεννήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου του 1922 στη Γένοβα. Ο
πατέρας του ήταν Γερμανός και η μητέρα του Εβραία. Μετά την ολοκλήρωση των
εγκύκλιων σπουδών του, έχοντας έμφυτη την ηθοποιία, μετέβη στη Ρώμη όπου και
σπούδασε στην Εθνική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης.
Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο στη διάρκεια του Β' Π.Π., το 1942, ενώ από τον
επόμενο χρόνο άρχισε να γίνεται γνωστός ερμηνεύοντας διάφορους ρόλους, κυρίως
υπό την διεύθυνση του Λουκίνο Βισκόντι, που τον έκαναν πολύ σύντομα έναν από
τους δημοφιλέστερους ηθοποιούς της εποχής του.
Το 1952 συγκρότησε δικό του θίασο, το ιταλικό "Θέατρο Τέχνης",
συνεργαζόμενος με τον Λ. Σκουαρζίνα. Στο θεατρικό του ρεπερτόριο
περιλαμβάνονταν έργα πολλών και διαφορετικών συγγραφέων μεταξύ των οποίων ήταν
οι Αισχύλος, Σενέκας, Σαίξπηρ, Ίψεν, Ούγκο Μπέτι, Τένεση Γουίλιαμς, Ανούιγ κ.ά.
Στον κινηματογράφο σημείωσε επίσης μεγάλη επιτυχία. Από ένα σύνολο 124
συμμετοχών του σε κινηματογραφικές και θεατρικές παραγωγές, τόσο στην Ιταλία
όσο και στο Χόλιγουντ, διακρίθηκε σε δραματικούς και κωμικούς ρόλους και
ειδικότερα στις ταινίες:
"Πικρό ρύζι" (Riso Amaro), σκηνοθεσία ντε Σάντις, 1956.
"Πόλεμος και Ειρήνη" (War and Peace), σκηνοθεσία Κ. Βίντορ, 1956,
γυρισμένη στο Χόλιγουντ.
"Ο κλέψας του κλέψαντος" (Soliti Ignoti), σκηνοθεσία Μ.
Μονιτσέλι, 1958
"Ο Μεγάλος Πόλεμος" (La Grande Guerra), σκηνοθεσία Μ. Μονιτσέλι,
1959
"Ο Φανφαρόνος" (Il Sorpasso), σε σκηνοθεσία Ρ. Ρίζι, 1962
"Ο Μπρακαλεόνε στις Σταυροφορίες" (L' Armata Brancaleone),
σκηνοθεσία Μ. Μονιτσέλι, 1966, εξ ου η προσωνυμία "Μπρακαλεόνε".
"Άρωμα γυναίκας" (Rofumo di donne), σε σκηνοθεσία Ντ. Ρίζι, 1974,
θεωρείται η μεγαλύτερη επιτυχία σε ρόλο τυφλού στρατιωτικού.
"Είμαστε τόσο αγαπημένοι" (C' eravamo tanto amati), σε σκηνοθεσία
Ε. Σκόλα, 1975
"Η Ταράτσα" (La Tarrazza), σε σκηνοθεσία Ε. Σκόλα, 1980
Ο Βιτόριο Γκάσμαν είχε τελέσει τρεις γάμους. Πρώτη του σύζυγος ήταν η
ηθοποιός Νόρα Ρίτσι με την οποία απέκτησε μία κόρη την Πάολα. Το 1952
παντρεύτηκε στην Αμερική τη διάσημη ηθοποιό Σέλεϊ Γουίντερς, με την οποία
απέκτησε επίσης μία κόρη, την Βιτόρια, πριν χωρίσουν το 1954, όπου και
επέστρεψε στην Ιταλία. Ακολούθησε ο τρίτος του γάμος με την Ντιλέτα Ντ΄ Άντρεα
με την οποία και απέκτησε τον γιο του Τζάκομπο. Πέθανε αιφνίδια από
μυοκαρδίτιδα στην οικία του, στη Ρώμη, στις 29 Ιουνίου του 2000, σε ηλικία 78
ετών.
De Siris