Παναγιώτης Αγγελόπουλος
Ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, επιχειρηματίας στον τομέα της χαλυβουργίας, και
ξεχώρισε για τις δωρεές και τη φιλανθρωπική του δράση.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 1909 στο χωριό Βλαχοράπτη Γορτυνίας στο νομό
Αρκαδίας και πέθανε στις 5 Ιουνίου 2001 στο θεραπευτήριο «Υγεία» στην Αθήνα. Η
νεκρώσιμη ακολουθία έγινε στις 7 Ιουνίου από την εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων
στο Α' Νεκροταφείο, όπου και τάφηκε και τελέστηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη
Βαρθολομαίο.
Ήταν παντρεμένος από το 1942 με την Ελένη Κλ. Μάρκου, που πέθανε στις 21
Σεπτεμβρίου 2009 και απέκτησε δύο γιους, το 1943 τον Θεόδωρο Παν. Αγγελόπουλο
και το 1945 τον Κωνσταντίνο Παν. Αγγελόπουλο
Γονείς του ήταν ο Θεόδωρος Άγγελου Αγγελόπουλος και η Χριστίτσα Δ.
Παπαθανασίου, και είχε τρία ακόμη αδέλφια, τον Άγγελο γεννημένο το 1904,
μετέπειτα ακαδημαϊκό, το Δημήτρη δικηγόρο, γεννημένο το 1907 και τον Γιάννην
γεννημένο το 1911, οι οποίοι από το 1918 έως το 1922 μετακόμισαν με την
οικογένειά τους στην Αθήνα.
Οι προπάπποι του ήταν συγγενείς του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε', που το 1776
είχε εγκαταστήσει στη Βλαχοράπτη, που βρίσκεται 35 χιλιόμετρα από τη Μεγαλόπολη
και βορειοδυτικά της Καρύταινας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο της
Κωνσταντινούπολης. Προπάππος του ήταν επίσης ο αγωνιστής του 1821 Θεόδωρος
Αγγελή Αγγελόπουλος, που είχε τιμηθεί από τον βασιλιά Όθωνα με το «Χαλκούν
Αριστείον» του Αγώνα.
Τα πρώτα χρόνια της εγκαταστάσεως του στην Αθήνα, εργάστηκε ως υπάλληλος
στο εμπορικό κατάστημα του αδελφού της μητέρας του.
Στις 31 Δεκεμβρίου 1998, ανακοίνωσε από τη Ζυρίχη όπου κατοικούσε, μετά τη
δολοφονία από την τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» του αδελφού του Δημήτριου,
ότι ο ίδιος και ουδείς άλλος ήταν ο πραγματικός ιδιοκτήτης αλλά και ο
διαχειριστής των οικογενειακών επιχειρήσεων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο
εξωτερικό. Πρόσθετε παράλληλα ότι η διαχείριση των εταιρειών εξωτερικού θα
ανατεθεί στον πρωτότοκο και εκείνη των εταιρειών εσωτερικού στον μικρότερο και
η απόφασή του στάθηκε αιτία να ξεσπάσει δικαστική αντιπαράθεση μεταξύ των δύο
γιων του, με τον Κωνσταντίνο να κατηγορεί τον Θεόδωρο για «υφαρπαγή»
περιουσίας.
Επιχειρηματική δράση
Με τον πατέρα του και τα αδέλφια του άρχισαν το 1925, εμπόριο ειδών σιδήρου
και ξύλου. Το 1932, ίδρυσαν μαζί με τον πατέρα του Θεόδωρο και τους αδερφούς
του Δημήτρη και Γιάννη, στην οδό Πειραιώς 197 επιχείρηση με την επωνυμία
«Ελληνικά Συρματουργεία Θ. Α. Αγγελόπουλος & Υιοί». Τα σύρματα που
παρασκεύαζαν αποτελούσαν την πρώτη ύλη για γαλβανισμένα συρματοπλέγματα, καρφιά
και τα πεταλόκαρφα «Αλφα». Το 1938 δημιούργησαν μια εγκατάσταση ηλεκτρικών κλιβάνων
6 έως 8 τόνων, στους οποίους έκαναν παραγωγή χάλυβα για οπλισμό σκυροδέματος.
Η επιχειρηματική του δραστηριότητα σταμάτησε στη διάρκεια της κατοχής, όμως
στις 3 Μαρτίου 1948 ίδρυσαν τη Χαλυβουργική Α.Ε., που στα επόμενα χρόνια
αναπτύχθηκε και αποτέλεσε την πρώτη βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα και το 1951 με
τη βοήθεια του Σχεδίου Μάρσαλ, μετέφεραν την επιχείρηση στην Ελευσίνα. Το 1953
άρχισε η λειτουργία ηλεκτρικών κλιβάνων των 20 τόνων και στις 27 Ιουλίου 1963
άρχισε η παραγωγή χυτοσιδήρου και χάλυβα από σιδηρομετάλλευμα και έγιναν τα
εγκαίνια της πρώτης υψικαμίνου στην Ελλάδα.
Τον Σεπτέμβριο 1972 εγκαινίασε τη δεύτερη υψικάμινο της και άρχισε εξαγωγές
σιδήρου και σταδιακά δημιούργησε επιχειρήσεις όπως, η «Geselschaft» στην
Ελβετία, η «Alpha Steel» στο Κάρντιφ της Ουαλίας, η «Beta Steel» στην Ιντιάνα
στις Η.Π.Α., υπό τον έλεγχο της «Credite Industriale Societe Anonyme». Στη
δεκαετία του 1980 ήταν ο μεγαλύτερος ιδιώτης παραγωγός χάλυβα παγκόσμια, με την
ετήσια παραγωγή της Χαλυβουργικής στην Ελλάδα, να έχει φτάσει τα 2,5 εκατ.
τόνους.
Παράλληλα τοποθέτησε κεφάλαια σε ναυτιλιακές και άλλες επιχειρήσεις
δημιουργώντας τη «Metrofin», τη «Metrostar» και τη «Navistar», με πλοία, κυρίως
δεξαμενόπλοια, ενώ επένδυσε σε τίτλους τραπεζών όπως η «Union Bank of Switzerland»
στην Ελβετία και σε ακίνητα.
Κοινωνική δράση
Οικουμενικό Πατριαρχείο
Ανοικοδόμησε το Μέγαρο και ανακαίνισε τη βιβλιοθήκη του Οικουμενικού
Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη, καθώς και τον πατριαρχικό Ναό του Αγίου
Γεωργίου και τη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Ανακοίνωσε την απόφασή του στις 17
Νοεμβρίου 1987 στη διάρκεια επισκέψεως του τότε Οικουμενικού Πατριάρχη
Δημήτριου στην Αθήνα, όταν τον επισκέφθηκε στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία»
και λέγεται ότι του είπε «Παναγιότατε, σήμερα είδα ένα όνειρο. Και ήρθα να σας
πω ότι θα αναλάβω όλα τα έξοδα για την αναστήλωση του Πατριαρχείου και του ναού
του Αγίου Γεωργίου». Παρών στη συνάντηση ήταν ο τότε μητροπολίτης Φιλαδελφείας
Βαρθολομαίος, και μετέπειτα Οικουμενικός Πατριάρχης.
Το 1991 μαζί με σαράντα βουλευτές όλων των πολιτικών χώρων ταξίδεψε στα
Πατριαρχεία της Ανατολής και συντέλεσε στην συνάντηση των προκαθήμενων όλων των
Ορθοδόξων Εκκλησιών, που έγινε στο Φανάρι.
Ευεργεσίες
Στη Δημητσάνα αναπαλαίωσε και διαμόρφωσε σε εκκλησιαστικό μουσείο το σπίτι
του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ και στο Λιμποβίσι αναστήλωσε το σπίτι του Θεόδωρου
Κολοκοτρώνη. Στη Ζυρίχη ανήγειρε εκκλησία του Αγίου Δημητρίου και πνευματικό
κέντρο. Σημαντική ήταν και η προσφορά του στον ιατρικό τομέα, καθώς εξόπλισε με
σύγχρονα ιατρικά μηχανήματα το γηροκομείο Αθηνών, το νοσοκομείο "Άγιος
Σάββας" και την Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου
Θεσσαλονίκης. Για την προσφορά του αυτή τιμήθηκε τόσο στην Ελλάδα όσο και στο
εξωτερικό.
Το τέλος του
Νοσηλεύτηκε σε θεραπευτήριο για μεγάλο χρονικό διάστημα με σημαντικά
προβλήματα υγείας.Στην κηδεία του παραβρέθηκαν προσωπικότητες από τον πολιτικό,
οικονομικό, κοινωνικό χώρο και εκατοντάδες πολίτες, ενώ επικήδειους λόγους
εκφώνησαν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών
Χριστόδουλος, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου και εκπρόσωπος του
ομίλου των επιχειρήσεων του.
Βραβεύσεις
Τιμήθηκε με
το παράσημο του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος Τιμής από τον Πρόεδρο της
Ελληνικής Δημοκρατίας
τον Τίτλο του μεγάλου Δωρητή της Ακαδημίας Αθηνών.
το Χρυσό Μετάλλιο της Τιμής του Επίτιμου Διδάκτορα της θεολογικής Σχολής
του Πανεπιστημίου Αθηνών.
το Μάιο του 1998 από τον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη με το βραβείο του
ΕΒΕΑ για την επιχειρηματική του δυνατότητα και προσφορά
το μετάλλιο του Ταξιάρχη του Βασιλικού Τάγματος του Πολικού Αστέρα από το
βασιλιά της Σουηδίας.
το παράσημο του Ιππότου του Τάγματος του Γρηγορίου του Μεγάλου, από τον
Πάπα Ιωάννης Παύλος Β'.
με το μετάλλιο της Πόλης των Αθηνών.
Ανακηρύχθηκε για την προσφορά του:
Επίτιμος Εταίρος της Εταιρείας των Φίλων του Λαού, τον Ιούλιο του 1992.
"Μέγας ευεργέτης και μέγας λογοθέτης" του Οικουμενικού
Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, από τον πατριάρχη Δημήτριο.
Παράλληλα το Πατριαρχείο αποφάσισε τη δημιουργία υποτροφίας «εις μνήμην
Παναγιώτη Αγγελόπουλου», και την τοποθέτηση της προτομής του στον Πατριαρχικό
Οίκο.
Προσωπικότητα
Συντέλεσε με την πίεση που άσκησε ώστε να αναγνωριστεί από τις Ηνωμένες
Πολιτείες Αμερικής η 25η Μαρτίου ως ημέρα Εθνικής Ανεξαρτησίας της Ελλάδας και
παράλληλα ημέρα της μεγάλης ελληνικής παρέλασης, που έχει καθιερωθεί να γίνεται
στην Πέμπτη Λεωφόρο της Νέας Υόρκης.
Ήταν αδιάλλακτος με τους πολιτικούς, αντιπαθούσε τον σοσιαλισμό, τη χλιδή
και το εργατικό κίνημα. Χαρακτηριστικά αναφέρεται πως όταν στη δεκαετία του
΄80, ο υπουργός Εμπορίου Βασίλειος Κεδίκογλου, επέβαλε στη Χαλυβουργική
πρόστιμο εννέα (9) δισεκατομμυρίων δραχμών για υπερτιμολογήσεις, διαμήνυσε στον
Ανδρέα Παπανδρέου «Σε σας δεν θα δώσω ούτε δεκάρα, αλλά θα δώσω τόσα και άλλα τόσα
σε νοσοκομεία, σε χωριά, στην Εκκλησία». Το όνομά του περιλαμβάνεται στον
κατάλογο των μεγάλων δωρητών της Ακαδημίας Αθηνών.
De Siris